Blog Ingrid Koppelaar over het restaurant

Bron: Regio Leidsche Rijn 2 juni 2014

Vinexverrassingen

Soms komen er fijne verrassingen op je pad. Ook hier in Leidsche Rijn. Mensen aan de andere kant van de gele brug kunnen zich er weinig bij voorstellen, maar het is hier leuk hoor! Het heeft misschien allemaal even geduurd, maar er wordt genoeg georganiseerd. Eerder schreef ik al over pareltjes als de Comedynight, muziek in De Meern en de Pubquiz. Op de rol staan een Glamorous Hoge Hakkenbingo en het Rijnkennemerontbijt. In sommige weekenden moet je gewoon keuzes maken naar welk evenement je wilt gaan.

En dan is er nog de minder zichtbare, maar even zo grote activiteit op Facebook en Twitter. We schijnen een behoorlijke social media-dichtheid te hebben hier. Dus vind je elkaar niet in De Baai of bij Maximus, dan gewoon vanaf je bank via je smartphone.

En toch zijn er mensen, die vinden dat er altijd nog meer gedaan kan worden. Deze keer was dat Frank. Frank woont in een mooi oud stukje van Leidsche Rijn, en besloot zijn droom om restaurantje te spelen eens waar te maken. Hij had toevallig nog een mooi bijgebouw wat even leeg stond, dus zag zijn kans waar. Nu mag dat geen pop-up restaurant heten, want dat bleek helemaal niet legaal te zijn. En wij zijn nette mensen hier. Dus Frank ging gewoon koken voor vrienden. Of dat nou vrienden van Frank waren, of mensen die vrienden van elkaar waren, of die misschien wel vrienden wilden worden, dat maakte Frank helemaal niet uit.

En in het kader van die laatste groep, mocht ik erbij zijn. En zat ik bij Frank aan tafel, met 12 dames uit de Vinex, waarvan ik er maar eentje kende. Het gros van de anderen kende ik wel via Twitter. En dan kan het een verrassing zijn om elkaar ineens in real life te zien en te spreken. Te ontdekken dat je dingen gemeen hebt, of juist niet. En dat laatste kan minstens zo verrassend zijn. Het welkomstdrankje op een mooie voorjaarsavond tussen de bloemenpracht van de tuin van Frank, bleek de start van wat zich ontpopte tot een heel gezellige avond.

Nu weten de mensen die mij een beetje kennen, inmiddels dat ik geen keukenprinses ben. Ik heb dan ook enorme bewondering voor iemand die gewoon als hobby besluit om voor 12 mensen een 3-gangen menu te bereiden! Frank draaide zijn hand er niet voor om. Twee aardige jonge Leidsche Rijners, Eva en Lieke, waren ingeschakeld door Frank voor de bediening. De wijn kwam van bijzondere druiven van een vulkaan.  Sowieso had Frank zijn best gedaan om zorgvuldig en kwalitatief in te kopen. En met liefde voor de ingrediënten leerde Frank ons de belangrijkste regels van het kaasknoeien: simpele salade als bijgerecht, want het gaat om de kaasfondue. En die laatste maak je volgens de regel van 75: 75 gram Gruyère, 75 gram Emmentaler en 75 ml droge witte wijn. Als Frank het uitlegt klinkt het makkelijk.  Bijna net zo simpel als zo’n pakje van de supermarkt. Maar zelfs dat kan ik verprutsen: da’s mijn versie van kaas(ver)knoeien.  Maar dat ga ik ook maar niet meer proberen.  Want nu ik eenmaal de kaasfondue van Frank geproefd heb, wil ik nooit meer wat anders.

Echt, dit was een verrassende avond, met een gouden lijstje. Die werd afgesloten met een dessert met eetbare bloem die iets weg had van een Afrikaantje (ook zeer verrassend) en een aangeklede koffie. Hoewel wij nog best even door hadden kunnen gaan na het uitkleden van die koffie, kwam als verrassing dan toch de aankondiging van het einde. En daarin moeten we de mensen van de andere kant van de gele brug dan wel een beetje gelijk geven: Leidsche Rijners moeten verplicht op tijd naar bed. Want na 22.30 was er geen kroeg meer open waar we onze feestvreugde, serieuze gesprekken en meligheid nog konden voortzetten. Dus in optocht vertrokken wij op de fiets naar onze Vinexstulpjes. En wat doe je dan als je op je bank zit na te genieten? Juist! Twitteren met elkaar!

Ingrid Koppelaar